Bu basit bir söz değil, yaşanmıştır ayniyle vakidir…
…
29 yaşında edebiyat öğretmeni yeğenimi birkaç gün önce kalp krizi sonucu maalesef kaybettik…
Ailenin ve tanıyanların yaşadığı acının büyüklüğü ve dayanılmazlığı anlatılamaz,
An be an yaşadım büyük acımız hala bitmedi bitmez, bitmeyecek; aksine artarak devam ediyor…
…
Ülkemiz koşullarında bir edebiyat öğretmenin yetişmesinin bedeli maddi ve manevi olarak hesaplanamayacak kadar büyüktür,
Zordur, imkânsızdır, çünkü çağındaki on binlerce akranı arasından girdiği tüm sınavları başararak elde edilen mucize ve inanılmaz bir sonuçtur;
İşin aileye olan ekonomik maliyeti zaten hesaplanamaz, bu imkânsızdır
…
Bu zorlu ve imkânsızlıkların arasından başarıyla geçip öğretmen olmayı başaran eğitimli ve nitelikli bir insanın kaybı ailenin,
Sülalenin ve devletimizin, dünya insanlık ailesinin giderilemeyecek kadar büyük kaybıdır ve telafisi sonsuza kadar da mümkün değildir…
…
Olayın başka bir boyutuna gelince;
Yeğenimi son yolculuğuna uğurlanırken kent merkezinden 80/90 kilometre uzaklıktaki
Ailenin Ceyhan’ın Yellibel köyümüzün mezarlığına kadar yüzlerce öğrencisinin onu yalnız bırakmaması büyük şekilde sevildiğinin ifadesidir,
Yine aynı okulda görev yapan diğer tüm öğretmenlerin de öğrencileriyle birlikte yeğenimi son yolculuğuna uğurlamak için mezarlığa kadar gelmesi ancak filmlerde yaşanacak görüntülerdir…
…
Türkiye Cumhuriyetinde bir edebiyat öğretmenin 29 yıllık kısa sayılacak ömründe hem öğrencileri, hem diğer öğretmenlerce bu kadar çok sevilmesi;
Hem eğitim dünyasının, hem aile çevresinin, hem hısım ve akrabalarının binlerce kişiyi bir arada toplayabilmesi çok zordur…
Yeğenim bu kısa ömründe, hayata veda ederken tam da bunları gerçekleştirdi…
Ailenin ve sülalemizin bir kez daha gururu oldu,
…
Olayın başka bir boyutuna gelince;
Acaba kalp krizi geçirdiği anda dilaltı hap kullanılabilseydi
Hayatı kurtarılabilir miydi? Evet, binlerce kez evet diyebilirim…
…
Çünkü 5-6 yıl önce eczacı arkadaşımın kalfası çalıştığı işyerinde kalp krizinden, yığılıp kalmıştı; bilinçli arkadaşım anında dilaltı hap vermiş, 112’yi aramıştı… On beş gün kadar Çukurova devlet hastanesinde tedavi görerek hayata yeniden dönmeyi başardı… Eczacı kalfası hayatta ikinci evliliğini yaptı…
…
Kaybettiğimiz yeğenimin ailesi başta olmak üzere görüştüğüm her yaş gurubundan, her meslekteki tüm arkadaşlarıma ve ailelere ısrarla;
-Evinizde mutlaka dilaltı hapı bulundurun,
-Aman sakın ihmal etmeyin dedim…
Bu sözümü dinleyenler ilk anda;
-Doğrusun ağabey, haklısın, hemen aile hekimine yazdıralım, evimizde bulunsun diyenler çok oldu…
Bu gün gittiğim evinde dilaltı hapı bulunduranlar var mı?
Benim söylediklerime uyarak var mı?
Hiç sanmıyorum, görmedim, rastlamadım bilmiyorum…
…
Yaşadığım sürece de gittiğim her yere ve herkese aynı dilek ve temennilerde bulunmaya devam ettim ve de edeceğim…
Evimde on yıldır dilaltı hapım var, birkaç defa gece uykumdan uyandıran kalbimdeki ritim bozukluğu yüzünden kalkıp hemen dilaltı ilacımla hayatım normale döndü…
…
İnsan hayat isimli mucize tiyatro sahnesine ilk ve son sez kez geliyor,
Zübde-i kâinat yani evrenin çekirdeği olar insan 200 milyon tür olduğu kabul edilen canlıların en değerlisi vazgeçilmezidir…
Hayat her insanın çok iyi değerlendirmesi ve başarılı şekilde kullanılması gereken bir mucizenin adıdır…
…
Sonuç olarak; dilaltı hap mucize isimli hayatın devam etmesi; ölüme giden insanı hayata döndürmesi, ona bir kez daha yaşama şansı vermesi için her evde kesin olarak bulunması gereken sihirli bir ilaçtır…
Unutmayalım DİLALTI HAP HAYAT KURTARIR…
15 Haziran, 2025, PazarDİLALTI HAP HAYAT KURTARIR…
ABDULKADİR KAÇAR
Yorum Yazın
Facebook Yorum