Aşık Veysel’in “Beni hor görme gardaşım” şiiri, insanlık üzerine derin bir felsefi düşünceyi bizlere sunar. Şiirin her mısrasında, insanları dış görünüşleri, statüleri veya varlıklarıyla değil, içlerindeki özle değerlendirmemiz gerektiği vurgulanır. Veysel, insanın özde eşit olduğunu, dünyadaki geçici farklılıkların aslında hiçbir şey ifade etmediğini hatırlatır.
Şiir, “Sen altınsın ben tunç muyum, aynı vardan var olmuşuz” dizeleriyle başlar ve bizi, insanlığın aynı kaynaktan geldiğine dair düşünmeye davet eder. Her birimiz, aynı Yaradan'ın eseriyiz ve maddi dünyadaki farklılıklarımız, özümüzdeki birliği gölgelemez. Altın veya tunç, gümüş veya sac fark etmeksizin, hepimiz aynı topraktan yaratıldık. Bu dize, insanın kendi değerini, başkalarının maddi veya sosyal statülerine göre ölçmemesi gerektiğini öğütler.
Veysel’in "Topraktandır cümle beden, nefsini öldür ölmeden" dizeleri ise, insanın nefsini terbiye etmesi gerektiğini hatırlatır. Bu dünya, insanın gerçek varlığını anlaması ve nefsine galip gelmesi için bir imtihan yeridir. Nefsini öldürmek, insanın kibir, hırs ve kıskançlık gibi kötü duygularından arınmasını sağlar. Yaradan’ın emriyle, bu dünyada nefsimizi kontrol etmeyi öğrenirsek, gerçek huzuru bulabiliriz.
Şiirin diğer bir önemli noktası ise "Yarın mezara girende, sen toksun da ben aç mıyım" dizesidir. Ölüm karşısında hepimizin eşit olduğu gerçeğini hatırlatır. Hayatımız boyunca sahip olduğumuz tüm dünyevi mallar, mezara girdiğimizde hiçbir anlam taşımaz. Bu nedenle, insanların birbirlerine karşı üstünlük taslaması, aslında boş bir uğraştır.
Aşık Veysel, insanlığın birliğini ve eşitliğini yücelten bu şiiriyle, bize önemli bir ders verir. Toprak, hepimizi aynı şekilde kabul eder ve ölüm karşısında herkes eşittir. Bu şiir, insanların birbirlerine karşı hoşgörülü, anlayışlı ve eşitlikçi bir yaklaşım sergilemeleri gerektiğini vurgular. Veysel, maddi farklılıkların ötesine geçerek, insanın gerçek değerinin içsel özelliklerde yattığını anlatır.
Sonuç olarak, “Beni hor görme gardaşım” şiiri, insanları derinlemesine düşünmeye sevk eden, eşitlik ve birlik mesajı taşıyan bir eserdir. Aşık Veysel’in bu eşsiz şiiri, günümüz dünyasında da geçerliliğini koruyan evrensel bir öğüt niteliğindedir. İnsanları dış görünüşlerine, maddi varlıklarına veya sosyal statülerine göre yargılamak yerine, özde bir olduğumuzu hatırlamalı ve bu bilinçle hareket etmeliyiz.
Yorum Yazın
Facebook Yorum