Önce PEYAMİ Abi sonra NEVZAT KELLELİ, daha sonra HAMDİ YURDAKUL, ardından TANKUT TUFAN Baba, arkadan MÜFİT BEKİROĞLU, Kivrem ZİYA KESKİNIŞIK ve en son YURDAKUL DİNÇERDEN,
Yetti artık kalmadı içimizde,
Gençlikteki o coşku, o heyecan…
Mutlu yaşamın sonu işte bu..
Bu kadar acı olmamalı,
Yeter ki insana hayatta felek yar olmalı..
Dostlar da gidiyor o meçhule teker teker,
Resimlerde mi kalacak bu güzel siluetler..?
Dünya dönüyor gene dönecek, tüm sevdiklerimiz,
Beyaz atlara binerek o meçhule göçecek…
ZAMAN ZAMAN İŞTE…
Mesleğe başladığımız yıllarda sosyal medya yoktu dijital makine ve fotoğraf çekecek cep telefonları da yoktu ama kardeşlik, küçüğe sevgi büyüğe saygı vardı..
Ne mi oldu? Hepsi geride ve siyah beyaz fotoğraflarda kaldı..
Bizleri bırakıp gidenlere Allah’tan rahmet kalanlara da sağlıklı yaşamlar diliyorum.
Yorum Yazın
Facebook Yorum